Mignon “Mossie” van Wyk

Mignon Mossie van Wyk is nie ’n tienerfliek nie. Om dit te sê doen afbreek daaraan. Dit is ’n jeugdrama. En skrywers soos Derick van der Walt met Hoopvol en Pieter Verwey met sy nuwe “steampunk” roman het bewys dat ’n ouer gehoor ook hulself met stories oor (en vir) jong volwassenes kan vereenselwig. En ek het.

Het jy dalk ’n beste vriend of vriendin gehad, maar die potensiaal van romanse laat verbygaan omdat jy eerder jou kans wou waag met die “jock” of die modelmooi meisie? Dit is een van die rolprent se verskeie temas. Dit gaan oor die jong meisie, Mignon, oftewel Mossie, van Wyk (vertolk deur Tanika Fourie) en haar hegte vriendskap met Adriaan (Deànré Reiners). Dié vriendskap word bedreig wanneer ’n jong sportiewe student, Leon (Devon Hofmeyr) vir haar begin flikkers gooi. Maar die storie gaan ook oor Mossie se pa, Johan (Paul du Toit) wat sy dogters alleen moet grootmaak en oor Adriaan wat wedywer om ’n atletiekrekord te breek, sodat die keurders hom kan raaksien.

Ek was effens huiwerig aan die gedagte van nog ‘n Darrell Roodt fliek. Roodt as regisseur het my al ontsaglik baie beïndruk én teleurgestel. Maar tydens een van die eerste tonele met die kinderakteurs, het ek hoendervleis gekry. Met Little One (2013) het dit my al getref hoe hy die eienskap besit om jong kinders met geen toneelervaring te kry om hulle regtig in te leef in ‘n rol. En toe klein Mignon (Anani Nel) en Adriaan (Juan-Adrian de Beer), ‘n dooie voëltjie begrawe, en Adriaan Mignon dan heel gepas “Mossie” doop, het ek besef: Hier is dit weer – daardie “magic” wat Roodt al vantevore na die skerm gebring het.

Met Mignon Mossie van Wyk volg Roodt ’n styl genaamd “transcendental cinema”. Dit kom van die Engelse begrip “to transcend” en verwys daarna dat daar baie gebeur, maar eintlik ook niks gebeur nie. ’n Ander regisseur wat bekend is vir hierdie styl is Terrence Malick, wat onder meer The Tree of Life gemaak het. Tog waar laasgenoemde fliek meer van ’n visuele meesterstuk as ’n storiegedrewe rolprent was, het Tarryn-Tanille Prinsloo se draaiboek dit reggekry om my op die randjie van my stoel te laat sit. Prinsloo verstaan van “set up” en “pay of” – om klein dingetjies met die karakters te laat gebeur wat later ’n groot impak op hulle sal hê. En elke tree van die pad is Fourie en Reiners daar om jou hand te vat en jou saam te neem op hulle ontdekkingsreis.